Słudzy w dziele zbawienia — 9 czerwiec

“Ja zasadziłem, Apollos podlał, a wzrost dał Bóg. A zatem ani ten, co sadzi, jest czymś, ani ten, co podlewa, lecz Bóg, który daje wzrost”. 1 Koryntian 3,6-7.WM 169.1

Oto potężne czynniki mające moc poruszyć świat. Krzyż Golgoty zobowiązuje wszystkich, którzy wierzą w Chrystusa, do tego, by stali się sługami w dziele zbawienia ludzkości. Ludzki wysiłek ma być połączony z boskim i dzięki niebu być owocnym. Mamy być współpracownikami Boga. Pan jest przedstawiony jako Ten, który otwiera serca ludzi na przyjęcie Słowa, a Duch Święty czyni to Słowo skutecznym.WM 169.2

Ci, którzy przyjmują prawdę, mają wiarę, która prowadzi do zdecydowanego działania, jest czynna w miłości i oczyszcza duszę. W ten sposób prawda uświęca człowieka. Jej przekształcająca moc objawia się w zmianie charakteru człowieka. Gdy prawda zostaje przyjęta do świątyni duszy, nie działa powierzchownie, pozostawiając niezmienione serce, nie budzi jedynie emocji, lekceważąc osąd moralny i wolę, ale sięga do głębi, do natury człowieka i doprowadza go do harmonijnego funkcjonowania.WM 169.3

Prawdziwie nawrócony człowiek wykazuje gorliwość w działaniu. Jego obowiązkiem jest postępować tak, jak postępował Chrystus. Nie wolno mu żyć dla samego siebie, ale musi w pełni poświęcić się Panu. Jest stracony dla świata, gdyż jego życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Oznacza to, że egoizm nie rządzi już jego życiem. Światło płynące z krzyża Golgoty oświeca go, a Duch Święty objawia mu sprawy Chrystusa w taki sposób, iż wywierają one przekształcający wpływ na jego zwyczaje i praktyki, wskazując, iż jest on nowym stworzeniem w Chrystusie. Człowiek taki ceni każdą złotówkę. Nie waży się wydawać pieniędzy na zaspokojenie własnych pożądliwości ani gromadzenie zbędnych dóbr, ale wykorzystuje je w dziele pozyskiwania ludzi dla prawdy, budowania królestwa Chrystusa. Napawa go radością to samo, co Chrystusa — widok zbawionych ludzi. Dlaczego tak mało czynimy w sprawie zbawienia ludzi, skoro tak wiele jest do zrobienia? Dlaczego tak mało czynimy w sprawie prowadzenia ludzi do Chrystusa? — The Review and Herald, 6 październik 1891.WM 169.4